Pułapka cyfrowej dystrybucji

Zdaję sobie sprawę z tego, że cyfrowa dystrybucja wprowadziła nową jakość, zrewolucjonizowała branżę gier, spowodowała rozkwit twórców niezależnych, a dzięki platformom cyfrowym gry możemy mieć jeszcze szybciej i taniej. Świetne inicjatywy takie jak humble bundle pozwalają za drobne nabyć masę ciekawych tytułów, a do tego wspomóc możemy jeszcze organizacje charytatywne.

Wielokrotnie podkreślałem, że zawsze będę wolał kolorowe pudełko z płytką środku niż wirtualną bibliotekę. Mam jednak świadomość, że reprezentując taką postawą, daleko się nie zajedzie, ponieważ obecnie cyfrowej dystrybucji najzwyczajniej ominąć się nie da, szczególnie jeśli  chce się być na bieżąco w temacie.

Złapałem się ostatnio na pewnym zachowaniu, które dało mi kolejny argument przeciwko cyfrowej dystrybucji. Zauważyłem, że te wszystkie przeceny, wyprzedaże, darmowe weekendy czy wyżej wspomniane humble bundle, wmawiają mi, w co mam grać i ja mniej lub bardziej świadomie tej manipulacji ulegam. Oczywiście zaraz odezwą się głosy krytyki, że przecież nikt mnie nie zmusza i mogę sobie grać w co mi się tylko podoba, ale czy obok tych promocyjnych a czasem nawet darmowych tytułów da się przejść obojętnie? Przecież na ogół są to całkiem dobre produkcje, ale człowiek poddając się magii promocji, zbiera je i magazynuje, doprowadzając do sytuacji, w której sam nie wie, co ma w swojej kolekcji. A w wiele z zakupionych gier nawet nie zagra, bo najzwyczajniej nie znajdzie na to czasu.

Od czasu do czasu trafi się jeszcze jakiś ftp, w którym przepadniemy na dłużej, nieprzerwanie śledząc wszelkiego rodzaju obniżki, promocje, wyprzedaże i  inne plugastwa, szukające ukrytego dna w naszym portfelu. Mimo świadomości, że i tak w najbliższych tygodniach każdą wolną chwilę spędzimy przy ftp i tak kupimy te „tanie”, bo załączy nam się syndrom wciętego szwagra. „Pięć gier za 10zł? Ja nie kupię? A pewnie, że kupię! Dzieciaki będą miały. Patrz Grażynka, jakie dzieciom gry kupiłem! prawie darmo, żal nie wziąć. Zadzwoń do Ryśka to może i on kupi, razem pogramy, śmiechu będzie!” No a na drugi dzień przychodzi refleksja/kac, ale może to tylko mój problem braku silnej woli. Wrócimy do tego naszego tasiemca na kolejne dziesiątki i setki godzin. Ze mną teraz postąpił tak Hearthstone od Blizzarda, który na nowo rozbudził we mnie karciany sznyt. Wpis na ten temat też z pewnością pojawi się w niedalekiej przyszłości .

P.S.  Chodzi mi po głowie pomysł, by zakupionego ostatnio na Giermaszu w Biedronce Starcrafta zakonserwować i ukryć/zakopać/schować  dla prapotomnych jako symbol świetności minionej epoki.